9 اسفند 1388 / 13 ربيع الاول 1431 / 28 فوريه 2010

آيت الله شيخ محمد سليماني ازعالمان و روحانيان برجسته و فاضل ايراني دركاشان درگذشت. او درهمين شهرزاده شد و درخانواده‎اي متدين و روحاني رشد يافت. وي نبوغ و استعداد بسيارداشت و درمحضراستادان بسرعت مدارج ترقي را طي كرد. اين روحاني فاضل در كنارتحصيل علوم ديني و معارف اسلامي، نجوم، رياضيات و بويژه ادبيات عرب را آموخت و دانشي درخور توجه دراين علوم كسب كرد. آيت الله سليماني به خط و زبان عبري تسلط كامل داشت و گاه درمناظرات خود با يهوديان دركاشان ازاين بخش ازاندوخته‎هاي ذهني خويش بهره مي‎گرفت.
پس از كشتار و قتل عام فراوان براي كسب قدرت توسط عباسيان، بيعت ابوالعباس عبداللَّه بن محمد بن علي بن عبداللَّه بن عباس بن عبدالمطلب معروف به سَفّاح در سيزدهم ماه ربيع الاول سال 132 ق انجام گرفت. بدين ترتيب حكومت طولاني خاندان عباسي آغاز شد. ابوالعباس سفاح اولين خليفه‏ي عباسي، تا سال 136 ق خلافت كرد. وي در طول اين مدت به قتل عام بسياري از خاندان بني‏اميه و نيز دوستداران اهل بيت(علیهم السلام) دست زد و بدين جهت به او لقب خونريز دادند. وي مردي سخت عقوبت و بزرگ انتقام بود. بقاياي خاندان اموي را كشت، به دار زد و سوزاند. سفاح نخستين كسي است كه وزارت را در اسلام به وجود آورد و پيش از آن، اُمَويان، مرداني را جهت مشورت برمي‏گزيدند. مرگ سفاح در سال 136 ق در 32 سالگي واقع شد.
علي بن‏عبدالعزيز بن حسن بن‏علي بن‏اسماعيل، مكنّي به ابوالحسن جُرجاني، فقيه شافعي بود. وي در عين حال شاعري ماهر و نويسنده‏اي زبردست به شمار مي‏رفت. جرجاني براي تحصيل علوم و معارف، به بيشتر بلاد اسلامي سفر كرد. از آثار وي، ديوان شعر، رسائل، تفسير القرآن و تهذيب التاريخ را مي‏توان نام برد. وفات او را به اختلاف در سال‏هاي 366 362 و 392 ذكر كرده‏اند. قاضي جرجاني در گرگان مدفون است.
استاد محمدتقي بهار يكي از بزرگ‏ترين گويندگان پارسي در چند قرن اخير ازتاريخ ادبيات ايران است. فعاليت‏هاي ممتد ادبي او نزديك به نيم قرن ادامه داشت و در كنار آن وارد كارهاي سياسي نيز گرديد. اهميت شعر بهار در آن است كه زبان فصيح پيشينيان را به بهترين صورت درسخن خود به كار برد و از حدود فشرده و تنگ موضوعات قديم در شعر بيرون آمد. تاليف سبك‏شناسي و نيز تصحيح تاريخ سيستان و مُجمَلُ التَّواريخِ و القِصَص ازفعاليت‏هاي ادبي وي به شمار مي‏روند.

در 28 فوريه 1552م قيام مردم سوئد عليه سلطه و نفوذ پادشاه دانمارك كه سوئد و نروژ را تحت سلطه خويش قرار داده بود، به وقوع پيوست. رهبري اين قيام را يكي از شاهزادگان سوئد به نام گوستاو وازا به عهده داشت. او به كمك دهقانان و مردم پروتستانْ مذهب سوئد براي استقلال اين كشور به پا خاست. در نتيجه اين قيام مردمي، پادشاه دانمارك خلع شد و گوستاو وازا به سلطنت رسيد و سلسله وازا را در سوئد پايه‏گذاري كرد. اين سلسله پس از نزديك به سه قرن حاكميت بر سوئد در سال 1818م توسط مارشال برنادوت يكي از فرماندهان ارتش فرانسه كه عملاً از 6 سال قبل از آن، قدرت را در دست داشت، منقرض شد.
در 28 فوريه 1813م پيمان اتحاد سياسي، نظامي ميان دو كشور مقتدر اروپا در قرن نوزدهم يعني امپراتوري روسيه و پادشاهي پروس به امضا رسيد. هدف اصلي فرمان‏روايان اين دو كشور از اين اتحاد، مقابله با قدرت‏طلبي‏هاي ناپلئون بُناپارت، امپراتور فرانسه بود كه سپاهيان روس و پروس را شكست داده بود. با الحاق كشورهاي انگليس، اتريش و سوئد به اين پيمان، اتحاديه هفتم دول اروپايي عليه ناپلئون بُناپارت ايجاد شد كه سرانجام وي را شكست داد.
ويليام سيدني پورْتِر نويسنده نامدار امريكايى در 28 فوريه 1862 در كاروليناي شمالي متولد شد. وي از نوجواني به تگزاس رفت و سپس در يك بانك مشغول كار گرديد. پورتر در ضمن اشتغال، هفته نامه "رولينگ ستون" را با مضامين فكاهي و طنز به راه انداخت اما در سال 1899م به جرم اختلاس در بانك به سه سال زندان محكوم گرديد و پس از گذراندن دوره محكوميت، براي ادامه زندگي به نيويورك رفت. پورتر در نيويورك به داستان نويسي روي آورد و طي كمتر از 10 سال حدود 600 داستان كوتاه نوشت كه در 13 جلد به چاپ رسيده است. خصوصيت اغلب داستان‏هاي وي كه صحنه وقايع آن در نيويورك مي‏باشد عبارت از ايجاز، پرهيز از نتيجه‏گيري‏هاي اخلاقي، پايان زيركانه و غيرمترقّب، لحن خودماني و... است. اما از لحاظ محتوا بيشتر به احوال و كردار مردم ولگردِ فروتن و طبقات پايين جامعه پرداخته است. برخي از داستان‏هاي وي عبارتند از قلب مغرب، آواز شهر، راه‏هاي سرنوشت، اختيارات، سنگ‏هاي غلطان و ولگردان و آوارگان. ويليام سيدني پورتر كه با نام "او. هنري" نيز شناخته مي‏شود در 29 ژانويه 1910 بر اثر ابتلا به بيماري سل در 48 سالگي درگذشت. در سال 1918م جايزه يادبود "او. هنري" براي گراميداشت وي تأسيس شد كه اين جايزه هر ساله به بهترين داستان‏هاي منتشره در مجلات امريكا تعلق مي‏گيرد.
هنري بِسْمِر، صنعت‏گر انگليسي در 11 ژوئيه 1813م در اين كشور به دنيا آمد. وي تحصيلات خود را در رشته مهندسي به پايان برد و بعدها براي توسعه توليدات آهن و فولاد و چُدن، كوره‏هاي بلند ذوب فلزات را اختراع نمود. بسمر توانست به وسيله كوره مخصوص كه با جريان هوا كار مي‏كرد و آهن ناخالص مذاب را بدون كربن مي‏نمود، فولاد عالي به دست آورد. از اين رو، اين كوره به اسم او، به نام كوره بسمر معروف است. وي با اين اختراع، اساس صنايع انگلستان و جهان را دگرگون ساخت و تحولات شگرفي در اين عرصه ايجاد كرد. بسمر در سال 1859، مراكز تهيه فولاد و آهنْ ايجاد نمود و به ساخت اسلحه و ريل راه آهن پرداخت كه اين كارخانه، هنوز نيز فعال است. هنري بسمر سرانجام در 28 فوريه 1898م در 85 درگذشت. (ر.ك: 24 ژوئن)
كشور كهن مصر، از حدود هشت هزار سال قبل، مسكوني و از 6500 سال پيش، داراي حكومت مركزي بوده است. بيست سال پس از ظهور اسلام، اين كشور توسط مسلمانان فتح شد. در سال 969م فاطميان، مصر را تصرف كردند و به تدريج اين كشور، مركز خلفاي فاطمي شد. سلسله فاطميان در سال 1172م به دست ايوبيان سرنگون شد. در اوايل قرن شانزدهم، عثماني‏ها بر مصر مسلط شدند. در سال 1805م پس از آن كه قواي مشترك عثماني و انگليس، مصر را از اشغالِ چند ماهه ناپلئون خارج ساختند، حكم‏راني اين كشور به محمدعلي پاشا سپرده شد كه وي و جانشينانش تحت عنوان خديوْ، حكومت مستقل مصر را در اختيار داشتند. بي‏كفايتي خديوهاي مصر در اواخر قرن نوزدهم باعث نفوذ روز افزون انگليس در مصر شد تا اين كه دولت انگليس در پي شورش مردم، در بندر اسكندريه مصر، نيرو پياده كرد. در اوايل جنگ جهاني اول، انگليس، مصر را تحت الحمايه خود اعلام كرد. ادامه مبارزه مردم مصر به ويژه پس از جنگ، باعث شد تا انگليس در 28 فوريه سال 1922، استقلال مصر را به رسميت بشناسد. مصر كشوري است در شمال شرقي افريقا و ساحل جنوب شرقي درياي مديترانه، با مساحت 997/739 كيلومتر مربع و بيش از 68 ميليون نفر جمعيت كه اكثريت قريب به اتفاق آنها مليت عربي داشته و به زبان عربي صحبت مي‏كنند. دين رسمي مردم اين كشور اسلام و پايتخت آن شهر قاهره است. از شهرهاي مهم مصر، اسكندريه، پرت سعيد، منصوره و جيزه قابل ذكرند. پيش‏بيني مي‏شود جمعيت مصر تا سال 2025م بيش از 95 ميليون نفر گردد. واحد پول مصر، ليره است. مصر كه مهد يكي از قديمي‏ترين تمدن‏هاي جهان است. پس از استقلال از انگلستان، در سال 1953م نوع حكومت خود را جمهوري با يك مجلس قانون‏گزاري اعلام نمود. اين كشور داراي دو روز ملي است يكي 23 ژوئيه سال‏روز انقلاب (كودتا) 1952م و ديگري 6 اكتبر، سال‏روز آغاز جنگ چهارم اعراب و اسرائيل در سال 1973م مي‏باشد.
ايوان پتروويچ پاولوف، پزشك و زيست‏شناس بزرگ روسي در 14 سپتامبر 1849م در روسيه متولد شد. ايوان ابتدا به تحصيل علوم مذهبي پرداخت و از همان زمان به علوم طبيعي تمايل پيداكرد. وي تحصيلات خود را در طب ادامه داد تا اين‏كه در اين رشته فارغ التحصيل گرديد. پاولوف از همان ابتدا، اوقات خود را صرف مطالعات رواني و رشته فيزيولوژي مي‏كرد و در آزمايشگاه كوچك خود به آزمايش مي‏پرداخت. وي در سال‏هاي بعد به تدريس در آكادمي طب و انيستيتوي سن پترزبورگ مشغول شد و آزمايش معروف خود را به انجام رساند. اين آزمايش بدين ترتيب است كه او هر روز در ساعت معيني به سگي غذا مي‏داد و در همان هنگام، زنگي را به صدا در مي‏آورد. پس از مدتي، سگ به صداي زنگ عادت كرده بود و با شنيدن آن، در مي‏يافت كه موقع غذا است. پاولوف روزي بدون آن كه غذايى به سگ بدهد، زنگ را به صدا درآورد و مشاهده كرد كه بُزاق دهان سگ ترشح كرده است. اين آزمايش كه به انعكاس‏هاي شرطي شهرت يافت و هم‏چنين تحقيقات وي در روش تحليلي اعمال بدن، پاولوف را به عنوان يك دانشمند بين‏المللي معرفي كرد و در سال 1904م جايزه پزشكي نوبل را از آن او كرد. پاولوف نخستين پژوهنده‏اي بود كه رابطه بين دستگاه گوارش و دستگاه اعصاب را كشف كرد. امروزه روانشناسان از تجربيات پاوْلوف در مورد سگ‏ها استفاده زيادي برده‏اند و به ويژه برخي از عقايدش در مورد اصول تربيتي انسان را به كار گرفته‏اند. پاولوف ثابت كرد كه اگر سگ را مي‏توان به آساني از حالت طبيعي‏اش خارج كرد و دوباره او را به حالت طبيعي باز گرداند، با انسان هم مي‏توان به همان ترتيب رفتار كرد. هم‏چنين تحقيقات مهم پاولوف در زمينه اعصاب و ترشحات معده و امور رواني و گوارشي، در علم پزشكي اهميت بسياري دارند. ايوان پاولوف سرانجام در بيست و هشتم فوريه 1936م در 87 سالگي درگذشت.
اولاف يوكاچيم پالْمَه نخست وزير پيشين سوئد در سال 1927م متولد شد و تحصيلات خود را در رشته حقوق و علوم سياسي به پايان رساند. پالمه گرچه در يك خانواده سرمايه‏دار به دنيا آمده بود ولي پيرو سوسياليسم و مخالف نظام سرمايه‏داري بود. وي از سال 1953م مشاور نخست وزير سوئد بود و ده سال در اين سمت فعاليت كرد. پالمه از سال 1969 تا 1976م و بار ديگر از 1982م نخست‏وزير سوئد شد. پالمه يكي از چهره‏هاي برجسته ميانه‏رو و مخالف سياست‏هاي خارجي امريكا در سراسر خاك اروپا به شمار مي‏رفت. وي از دهه 1960م به عنوان يكي از سياست‏مداران عمده مخالف امريكا، به ويژه در رابطه با جنگ ويتنام، شهرت بسزايى داشت. اولاف پالمه در سال 1968م زماني كه وزير آموزش و پرورش سوئد بود در كنار ديپلمات‏هاي ويتنام شمالي در راهپيمايى عليه سياست‏هاي امريكا شركت كرد. وي هم‏چنين به عنوان ميانجي سازمان ملل در حل مشكلات بين‏المللي مانند بحران خاورميانه و جنگ تحميلي عراق عليه ايران فعاليت چشم‏گيري داشت. پالمه سرانجام در بيست و هشتم فوريه 1986م در 59 سالگي، به هنگام خروج از سينما، دريكي از خيابان‏هاي استكهلم مورد سوء قصد قرار گرفت و به قتل رسيد. پليس سوئد درپايان جستجو براي يافتن قاتل يا قاتلين پالمه اعلام كرد كه وي توسط عوامل سازمان جاسوسي بزرگ يك كشور نيرومند غربي كه داراي موقعيتي ممتاز در پيمان آتلانتيك شمالي، ناتو است، ترور شده و افشاي نام آن كشور به مصلحت سياست خارجي سوئد نيست. با اين همه، جرايد رسمي و نيمه رسمي سوئد، علناً سازمان جاسوسي امريكا، سيا را، مسئول قتل پالمه دانستند.
بحران خليج فارس، پس از حمله ناگهاني ارتش عراق به كويت و اشغال اين كشور در دوم اوت 1990م آغاز شده بود. به دنبال پافشاري بغداد بر ادامه اشغال كويت و اصرار واشينگتن بر حل نظامي بحران، هواپيماهاي امريكايي، انگليسي و فرانسوي، از 17 ژانويه سال 1991م حمله به عراق را آغاز كردند و در 24 فوريه، حمله زميني متحدين عليه ارتش عراق در خاك كويت شروع شد. سرانجام پس از 4 روز از اين حمله و عقب‏نشيني نيروهاي عراق، آتش بس، توسط جورج بوش، رئيس جمهور وقت‏اعلام شد. اين جنگ كه بزرگ‏ترين عمليات نظامي پس از جنگ جهاني دوم به شمار مي‏رفت، پس از بيرون رانده شدن نيروهاي عراق از كويت و تسليم عراق در برابر شرايط امريكا و متحدين، در روز 28 فوريه 1991م پايان يافت و صدام حسين، ديكتاتور سفاك عراق، در روز اول مارس آن سال، به تمامي شرايط متحدين تن درداد. پس از آن، مذاكراتي ميان كشورهاي متحد و عراق انجام شد و عراق قطعنامه شوراي امنيت را پذيرفت. نيروهاي متحد نيز پس از آتش بس، به تدريج خاك عراق را ترك كردند، اما تعداد قابل توجهي از آنان كه عمدتاً امريكايي بودند، در پايگاه‏هايي واقع در عربستان سعودي، كويت، بحرين و در آب‏هاي خليج فارس مستقر شدند. از اين پس، تحريم‏هاي گسترده‏اي توسط شوراي امنيت و تحت نفوذ امريكا بر عراق اعمال شد كه باعث خسارات بسياري بر مردم ستم‏ديده عراق گشت.